O καρκίνος του μαστού αποτελεί τη συχνότερη νεοπλασία στις γυναίκες και τη 2^η αιτία θανάτου παγκοσμίως μετά τον καρκίνο του πνεύμονα. Αν και μιλάμε για μια ενιαία νόσο πρακτικά υπάρχουν αρκετές υποκατηγορίες, όπως το πορογενές καρκίνωμα, το λοβιακό, ο μη διηθητικός καρκίνος,η  νόσος Paget, ο φυλλοειδής όγκος, ο φλεγμονώδης όγκος μαστού και ο καρκίνος του μαστού κατά την εγκυμοσύνη.

   Πολλοί παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί για την εμφάνιση καρκίνου στο μαστό, η ηλικία, γενετικοί παράγοντες, πρώιμη εμμηναρχή, όψιμη εμμηνόπαυση, πυκνοί μαστοί, θετικό οικογενειακό ιστορικό, προηγούμενη ακτινοβόληση στη περιοχή του θώρακα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η γυναίκα δεν μπορεί να κάνει κάτι για να τα επηρεάσει, δύναται όμως με την καθημερινότητά της να ασκήσει θετική επίδραση, όπως απώλεια βάρους, φυσιολογική κατανάλωση αλκοόλ, μη χρήση ορμονών χωρίς ιατρική παρακολούθηση, σωματική άσκηση και αποχή από το κάπνισμα.

   Η διάγνωση της νόσου πλέον τίθεται σχετικά εύκολα, αλλά το πιο σημαντικό στοιχείο είναι η αυτό-εξέταση. Κάθε γυναίκα πρέπει να γνωρίζει άριστα το σώμα της καθώς είναι η πρώτη που θα αντιληφθεί οποιαδήποτε διαφοροποίηση και θα πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό σε θέματα μαστού ιατρό. Στη συνέχεια ανάλογα και με την ηλικία διαθέτουμε τον υπέρηχο, την ψηφιακή μαστογραφία και τη μαγνητική τομογραφία μαστών, ενώ σε καμία περίπτωση δεν παραλείπεται η κλινική εξέταση. Κάθε διαγνωστική εξέταση πραγματοποιείται στοχευμένα, για να μπορούν να ερμηνευθούν σωστά τα αποτελέσματα και να μην οδηγείται η γυναίκα σε σωρεία άλλων εξετάσεων δίχως όφελος. Η καταγραφή συνεπώς του οικογενειακού ιστορικού με τη δημιουργία γενεαλογικού δέντρου εξατομικεύει το τρόπο παρακολούθησης κάθε ατόμου. Τα διεθνή πρωτόκολλα πρόληψης ανανεώνονται συνεχώς και οφείλει κάθε ιατρός να τα παρακολουθεί και να εναρμονίζεται με αυτά.

   Θεραπευτικά η πρόοδος είναι τεράστια με το πιο σημαντικό στοιχείο είναι η συνεργασία ενός χειρουργού μαστού, ειδικού ογκολόγου και ακτινοθεραπευτή. Το χρονικό σημείο της επέμβασης, της χορήγησης ακτινοθεραπείας και χημειοθεραπείας πρέπει να γίνεται με βάση τα ειδικά χαρακτηριστικά του όγκου κάθε ασθενή. Συνδυασμός ανοσοθεραπείας, χημειοθεραπείας, ορμονικής αγωγής με τον έλεγχο μεταλλάξεων, καθώς ετησίως λαμβάνουν έγκριση φάρμακα που στοχεύουν συγκεκριμένες μεταλλάξεις καθιστούν δύσκολο το πλάνο αντιμετώπισης της νόσου. Αυτό καθιστά αναγκαίο ο ογκολόγος να παρακολουθεί τις τελευταίες ανά περίοδο εξελίξεις ώστε να είναι σε θέση να δημιουργεί το θεραπευτικό πλάνο εναρμονισμένο με τα διεθνή πρωτόκολλα αντιμετώπισης της νόσου.